Lieve Patricia...
Waar is onze vriendschap nou heen
Het voelt als het missen van een been
Eens waaren we echt de beste vriendinnen
Maar nu heb ik het gevoel dat we opnieuw moeten beginnen
Waarom kan het leven zo rot zijn
Vol met verdriet en vol met pijn
De tranen staan in mijn ogen
Want ik heb jou altijd zo gemogen
Samen erg aan het lachen vaak
En geheimen waren alleen onze zaak
En als ik echt moest huilen
Kon ik gelijk bij jou schuilen
Dat heb ik nu niet meer
En dat doet me heel erg zeer
Heb de laatste tijd niet meer dat ik op je kan bouwen
En dus ook niet meer het gevoel dat ik je kan vertrouwen
Als dat snel terug kon komen graag
Want dan ligt het wat minder dwars in mijn maag
Met dit gedicht wil ik zeggen
En ook proberen uit te leggen
... Je was mijn beste vriendin vanaf het begin,
En voor de makkelijkheid ook tot de eeuwigheid!!!
----------------------------------------------------------
Dit gedicht is voor mijn beste vriendin die ik zo langzamer hand begin kwijt te raken. Maar we gaan er nu allebei tegen aan om te proberen elkaar niet te verliezen.
IK HOU VAN JE PATRIES!!!
Dikke Knuf...