Eindelijk zijn die slechte tijden gekeert,
zijn de wonden genezen waarmee ik jou had bezeert.
De hardnekkige wonden diep in je ziel,
toen je zag dat ik voor andere viel.
Ik zag je pijn lijden en lachte er bijna om,
Nu pas pas zie ik hoe ik was, zo dom.
Dom om te denken dat ik zonder je kon leven,
maar dat kon ik niet, niet voor lang niet voor even.
Hoe kon ik voor een ander kiezen ?
Hoe kon ik jou de strijd laten verliezen?
Hoe kon ik je dit aan doen keer op keer op keer ?
Had je dan nooit een moment dat je dacht ''ik heb het niet meer?''
Ik zag je glimlachen naar mij als ik bij je was,
maar je kon de pijn niet verstoppen die ik in je ogen las
Ik heb het nog geprobeert een tijd,
maar daarvan heb ik nu grote spijt.
Mijn lief ik hou alleen nog maar van jou,
en bij deze zweer ik je eeuwige trouw.
Jij was waarlijk de enigste voor mij,
alleen jij kreeg mij gelukkig en blij.
Je hebt nooit, echt nooit de hoop in mij verloren,
jij was de enigste die mijn noodkreten kon horen.
Ik wil je bedanken voor je hulp en vertrouwen,
en dat is de reden dat ik met je wil trouwen,
Ik wil je pijn oh zo graag willen kunnen wegnemen,
maar dat kan ik niet, dus we moeten leren die er bij te nemen
Uiteindelijk wist me hart weer te veroveren,
Je wist me natuurlijk weer te betoveren..
Ik hou zo ontzettend veel van jou,
dat ik enkel nog kan zegge dat ik van je hou.