Even was de pijn,
Gewoon mijn leven,
Even voelde pijn,
Niet zoals pijn,
Maar gewoon als mezelf
Even deed de pijn,
Niet zo zeer,
Als altijd gewend was.
Het was niet de pijn,
Maar mezelf,
Wat ik niet meer verdragen kon.
Het doet zeer om mezelf te zijn,
Maar het is geen ongewone pijn.
Ik ben niet ziek,
Snijden is normaal,
Ik kan lachen als ik wil,
Pijn is geen gevoel,
Het is wat ik gewend was
Het is niet een naam,
Een stempel op me voorhoofd
Maar dat was ik gewoon,
Zo was ik,
Pijn deed me geen zeer meer,
Het was een dagelijks gevoel.
Maar toen,
Ik ging lachen,
Ik genoot ergens van,
Ik was niet meer mezelf
Er was een deel van mezelf weg,
En 1 deel werden er meer,
Want het bloed,
Het snijden was even weg,
Maar het voelde goed,
Het leven was nog steeds niks,
Maar ik was al iets.
Ik leerde opnieuw
Wat ik allemaal al eens geleerd heb,
Dat ruzie zeer kan doen,
Maar je daarna weer zal lachen,
Dat je lol moet maken,
Het leven soms leuk kan zijn.
Maar toen voelde ik weer pijn,
Maar ik had geleerd,
Dat je weer zal lachen achteraf,
Maar de pijn neemt niet meer af,
Het neemt toe,
Mijn leven is een hel
Allemaal weer opnieuw!