Na vandaag gaat de zon weer onder,
Geen sprankje licht kan ik meer zien,
Hoe vol de maan ook aan de hemel staat…
Ik wil de waarheid niet inzien,
Het was dus toch waar…
Is alles dan nu dus echt voorbij,
Nooit jou meer in mijn armen,
Nooit jou meer aan mijn zij,
Alleen de duisternis om me heen,
Ik heb jou niet meer om mijn leven te verlichten,
Net alsof ik vergeten ben de stroomrekening te betalen…
Ik kan alleen nog maar mijn gevoelens in mezelf richten,
Wetend dat jij,
Jij niet meer zal luisteren…
Met 3 woorden flikte jij het,
Om mijn wereld te verduisteren…
Mijn lippen fluisteren nog steeds je naam,
Maar niemand die me hoort…
Mijn ziel is leeg,
Mijn hart ligt open
Maar niemand die zich er aan stoort…
De stilte maakt geluid,
En ik kijk op…
Ik loop er naar toe,
En zet mijn wekker eindelijk uit…
02-02-2007
-patrick_wijchen-
&