Trouwe viervoeter
Vroeger hadden wij een hond
het was echt een asbakken ras
Als we hem dan riepen, Bruno
dan kwam hij meteen vol gas
Het was voor mij een grote vriend
ging altijd trouw met me mee
Soms fietste ik tien kilometer
maar Bruno zei nooit nee
Het beestje werd steeds ouder
passeerde zelfs de zestien jaar
Toen werd het toch wel snel minder
`t was hier niet meer fijn voor haar
Als je dan met zo`n dierbaar hondje
het laatste wandelingetje gaat maken
Is het de dierenarts die het beëindigd
en ze nooit meer over ons kon waken
erje
EveryTearTellsAStory: | Vrijdag, februari 16, 2007 07:46 |
doet me denken aan mijn hondje.. gaat ook niet lang meer leven :( sommige dieren geven meer liefde dan mensen. |
|
Jan van Dord: | Woensdag, januari 24, 2007 07:57 |
Een prachtig gedicht, wij hebben het precies zo beleefd ! Jan |
|
vlokje: | Dinsdag, januari 23, 2007 21:59 |
De hoofdzaak is dat hij een heerlijk leven heeft gehad, wat een mooie herinnering. Heel mooi geschreven!! liefs sylvia |
|
Fairouz: | Dinsdag, januari 23, 2007 12:31 |
jeugd herinneringen......mooi. Liefs, Fairouz | |
Cora (ZIJ): | Dinsdag, januari 23, 2007 11:19 |
Tja, dat krijg me met zo n goed baasje, Wij hebben sinds een maand of 2 een kater in huis, ik kan hem nu al niet meer missen! Met een hond heb je nog meer contact, dat is nog meer "een kind van je" graag gelezen, |
|
lommert: | Dinsdag, januari 23, 2007 10:33 |
hier geniet ik van...ook al omdat deze hond op de onze lijkt( Basset...vuilnisnbak, dat wel) maar zo ongelofelijk lief en trouw stevige groet willem |
|
hiljaa: | Dinsdag, januari 23, 2007 10:30 |
brrr........... mag er nog niet aan denken, mijn trouwe viervoeter ligt hier aan mijn voeten! knufleifs--hiljaa-- |
|
micina: | Dinsdag, januari 23, 2007 09:49 |
ik heb dit nog niet meegemaakt maar ik kan me voorstellen dat je er heel veel verdriet van kan hebben. liefs micina |
|
Hilly N: | Dinsdag, januari 23, 2007 07:42 |
Wij hebben een zwarte labrador, zo''n schat. Ik moet er niet aandenken dat hij er niet meer zou zijn. Je hebt er een mooi gedicht overgemaakt Erje. Lieve groet van Hilly |
|
anneke van dijk: | Dinsdag, januari 23, 2007 07:34 |
mooi herinneringsgedicht! toen we onze eerste hond hebben moeten laten inslapen(1996) heeft het zeker een jaar geduurd voordat ik er enigszins overheen was; we hebben er nu twee: Misha is dertien en Tessa is 2 jaar.. liefs, namasté, anneke |
|
kleinmeisje: | Dinsdag, januari 23, 2007 02:07 |
dat asbakken ras schitterend,maar vindt het ook verdrietig,wordt er huilerig van,heb zelf ook dieren verloren.zo triest[ik weet dat het bij het leven hoort,maar je maatje/vriendje/vriendinnetje verliezen is zwaar]liefs en ik hoop een beetje slaap vanacht? | |
mums: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:30 |
ik moet er niet aan denken, mijn maatje te moeten missen....die liefde die ze je onvoorwaardelijk geven... Bruno heeft het vast goed gehad en zal niet vergeten worden. liefs mums |
|
Windwhisper: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:20 |
Ja dat is erg verdrietig, maar jouw Bruno had een heerlijk leven en de beste baasjes die er waren, hij genoot met volle teugen van zijn hondenleventje en toen hij niet meer zo lekker in zijn velletje zat, gunde jij hem zijn rust en gaf hem dat vanuit je liefde. Ik weet zeker dat hij je zo dankbaar was, want jij was net zo trouw in Liefde als Bruno trouw was aan jou, zijn vriend en jouw beste kameraadje Liefs Cobie Slaap lekker Ronny |
|
fortuna: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:20 |
toevallig hoorde ik vandaag ook een verhaal over het inslapen van een hond. Dit is erg pijnlijk, maar hopelijk heeft je hond een goed leven gehad? Liefs |
|
dichterbij: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:14 |
het is vreselijk om je trouwe viervoeter te moeten verliezen, maar ja eens komt die tijd. ik heb zelf ook een hond en heb er moeite mee dat ze ouder wordt. ik moet er voorlopig niet aan denken. gelukkig is ze nog goed gezond slaap ze |
|
M@rcel: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:11 |
prachtig herinneringvol geschreven Liefs M@rcel |
|
Peter van Tiel: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:09 |
Wij hebben in 2003 hetzelfde meegemaakt. Onze Max was 15 jaar. Hij ging ''s morgens in de keuken liggen en kwam niet meer overeind. De dierenarts heeft hem in zijn eigen omgeving laten inslapen. Een urntje met zijn as staat hier nu op de kast met een gedicht en foto er naast. Mooi herinneringsgedicht voor een trouwe vriend. Slaap lekker, Peter. |
|
Sanuye: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:06 |
Och, wat sneu.. Hij heeft vast een heerlijk leven gehad bij jullie! | |
tulpje: | Dinsdag, januari 23, 2007 00:05 |
prachtig mooi verwoord liefs en dikke knuffel kus |
|
Auteur: erje | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2007 | ||
Thema's: |