Langzaam lijk ik te ontwaken,
de late avondzon schijnt hinderlijk,
weerspiegelt in al die ramen.
Langzaam zal het donker worden
dan is het onze beurt.
Lang zal het niet meer duren.
Vol pracht en praal
gaat de zon onder,
genietend met een fles wijn
en een sigaret
zit ik tussen ze in,
dadelijk!
Opeens geschreeuw achter ons,
angstig opspringend,
toch ook beheerst.
Jij keek me aan.
Instictief handelend
ging ik naar m'n post.
Het laatste wat ik van je zag
was jou hoofd, onder zijn schoen,
schreeuwend, vloekend, scheldend.
Mijn lieve Jeremy...