Ik schaam me zo omdat ik nog steeds zoveel van je hou.
ik krijg je gewoon niet uit mijn hoofd .
Het is net alsof ik verslaafd ben aan jou en dat ik nu de afkickverschijnselen heb .
Ik probeerde alles om je gelukkig te maken ,om je bij me te houden,maar je toch ging je.
Ik vraag me af denk je soms nog aan mij, ben ik soms nog in je gedachten?
Ik vind het erg dat het niet zo goed met je gaat en ik zou niets liever willen om je in mijn armen te voelen en je proberen te helpen ,maar dat wil je niet zelfs op vriendschappelijke basis niet. Ah nee je wilt wel maar je mag niet.
Liefje weet dat ondanks alles wat je me hebt aangedaan dat ik toch nog voor je klaarsta