Lieve manon,
de pijn in mijn hart is nog niet voorbij
de schuldige ben ik maar helpende ben jij
praten kan ik niet over mijn problemen
en oplossingen kan ik bij jou niet claimen
die heb jij net zo min als dat ik ze heb
ik doe me altijd groot voor en zo nep
jij was een van de enige die mij echt kon
jij was het meisje waar ik het hart van won
maar wat jij veroverd hebt blijft nog steeds van jou
al zal je het niet weten door mij in je diepe rouw
ik ben weer bezig met mijn toneelspel van grote jongen
al mijn gevoelens akelig diep en hopeloos verdrongen
ook al voel ik verdriet en huil ik nog steeds iedere nacht
om de pijn die ik jou op al die dagen heb aangebracht
en dat terwijl ik jou zo dankbaar zou moeten zijn
omdat jij mijn heldin bent mij gered van de helse pijn
ik zit nu weer in de oude ruïne van de muren om mij heen
iets wat dankzij jou met de noorderzon ver weg verween
alleen die barbecue met mijn familie en daarna de wandeling
dat heeft gezorgd voor deze diepe en immense verandering
kon ik alles maar veranderen met een simpele knip in mijn vingers
had ik dat al lang gedaan en stonden we te feesten onder de slingers
samen waar ik nog steeds mezelf thuis voel in jouw warme armen
en daar waar wij samen onder de dikke dekens elkaar verwarmen
maar nu ga ik weer verder zoeken naar grip op mijn zaak
voordat ik van wat er over is in mijn leven alles verzaak
ik heb gewacht tot het me raakte en dat punt is nu hier
maar naar je toegaan durf ik niet dus daarom dit papier
ik hoop dat je het mij ooit vergeven kan wat ik je heb aangedaan
het is nooit mijn bedoeling geweest maar met jou kan ik het verslaan
samen worden we mijn problemen de baas en gaan verder
ik als dwalend schaap en jij als mijn engel en herder