Al zo vaak heb ik hier gezeten
en over jou nagedacht
eerst was er liefde en hoop
daarna was er pijn wat je me bracht
Maar na een lange tijd
zit ik hier dan weer
en is er geen gevoel van liefde,
maar ook geen gevoel van verdriet dit keer
Je zit nu in de situatie
waar je mij toen zelf in deed belanden
Je eigen hart gebroken, je eigen ongeloof
en die vragen die eeuwig blijven branden
En hoezeer ik toen ook hoopte
dat het jou ook eens werd aangedaan
toch zie ik mezelf
nu aan jouw zijde staan
Ik voel niet wat ik dacht te gaan voelen
een gevoel van "zie je wel" en blijdschap misschien
ik voel dat je wat voor mij betekent
want zo wil ik jou niet zien
Ik zie je liever stralen en stralen
zoals je dat toen deed
Die vrolijke en open blik op het leven
waarom ik je soms nog weleens beneed
Ik hoop met heel mijn hart dat het voor jou
korter zal duren, die periode van ongeloof en pijn
Ik hoop dat jij er binnen niet al te lange tijd
Weer overheen zal zijn
Ik dank je voor wat je voor mij hebt gedaan
al heeft het gezorgd voor vele tranen van verdriet
Maar ik ben daardoor mijzelf geworden
En alleen daarom al vergeet ik je niet
* Voor je eerste echte liefde blijf je inderdaad een zwak houden, maar dat vind ik nu niet erg meer*