Naar hellepoort
hooghartig is je blik
je schaterlach is snerpend
echo's rollen van de trap
schaters sterven langzaam af
ja daal maar af
naar hellepoort
ik open hem voordat
de stank je smoort
werp daar je koele blik
in het woeste vuur
zij krijsen hard venijn
en koude spot
over eeuwigheid
te branden
herkenbaar zijn ze nog
als smeulend wangedrocht
de hoop verschreeuwt
in pijn klampt
aan schone schijn
van jouw aanwezig zijn
gekluisterd door het duister
de ziel vervlakt en uitgespreid
het medelijden is vergeven
in de pijn naar volgend leven
wil melker
30/12/2006