Je was een vriend van ons allen
van mijn broer nog het meest.
Vaak kwam je bij ons op bezoek
de laatste tijd minder
maar nog vaak genoeg om jou nooit te vergeten
plots..
het is raar gebeurd
zonder enig teken
hadden we maar een teken gehad
een klein signaal
ik bid vaak
toen niet voor jou
omdat je toch niets kon overkomen
het was echt raar
nu heb ik geleerd
na jou dood
dat het goed is
ook eens te bidden voor een ander
en niet steeds voor mezelf dat ik in betere tijden kom
want ik wist dat jij het ook moeilijk had
maar we stonden er niet bij stil
je had je vrienden en je leven
jou kon niets overkomen
tot op een dag
ineens
die auto tegen je kwakte.
het was raar
iedereen was verward
iedereen huilde.
ik niet.
ik wist niet wat er was..
het was gewoon
gewoon
ik geloofde het niet
ik kon het niet begrijpen, mijn vriend
broers vriend
nu
twee jaar later
nog steeds die gedachte
dat je er nog steeds bent
spoorloos
maar toch in de buurt
jij bent er voor mij dat weet ik
ik ook voor jou
hoop ik
waarom jij?
je was nog zo jong.
ik mis je.
en mijn broer nog meer.