Waar eens ons
fort stond,
is nu slechts
slijk.
Zelfs de fundamenten
zijn vergaan.
Verdwenen door
de pijn
die ik je gaf en
het verdriet dat
je erbij kreeg.
Maar door de tijd
heen vervaagt ook
het beeld van een
verloren kasteel
en
door jouw lieve lach
is de eerste steen
alweer gelegd.