Vanzelfsprekend
In jouw armen rusten, je
woorden om mij heen als
kleine tekenen in zwartgeblakerd
land, witte fragiele bloemen
Sierlijk dansen mijn haren in
je gezicht. Mijn hart maakt een
pirouette als jij je kwetsbaarheid
stil voor mijn voeten legt
Je ogen boren in mijn lichaam, blijven
geborgen zoals een kind bij haar
liefhebbende moeder, donzig en zacht
dringt het in mijn ziel
Ik leg mijn hoofd te rusten, luister
naar de stilte, perfecte emoties stromen
door mijn heen. Jouw leven dat
bij blikseminslag de mijne is geworden
Vanzelfsprekend ruist jou bloed
in mijn oren. Jouw hartslag klopt
tegen mijn slapen. Parels uit mijn hart
glinsteren teder op jouw wangen