Met tranen in mijn ogen
denk ik aan de dood
hoe zou het zijn, om dood te zijn?
ik denk er vaak en veel aan
lijkt me gewoon fijn
niets meer voelen, geen problemen en niets hoeven
want je bent dood en dat kan niet meer
niet meer praten, niet meer huilen en niet meer vluchten
ik zou het vast fijn vinden om hier niet meer te zijn
geen pijn
terwijl ik denk aan de dood krijg ik spijt
om degenen die hier zijn en van me houden
als ik denk aan mijn dood
geef ik dan niks om hen?
schuldgevoel dringt mijn gedachtes terug
emoties krijgen de overhand
mijn handen zoeken naar iets scherps
misschien een stuk glas, een schaar, een mes
verblind door mijn gevoelens vind ik wat ik zocht
ik zet het mes in mijn arm
en het bevrijd me van mijn gevoelens
van mijn verdriet, mijn angst, mijn woede
mijn verdriet om anderen en om mezelf
mijn woede om anderen en om mezelf
mijn angst, om anderen kwijt te raken
angst om te vluchten, te leven, angst voor alles
angst om mezelf kwijt te raken is niet nodig
ik ben al gevlucht