...
haar voorhoofd rimpelde zich verdwaast op
waarna de nieuwgeboren plooien met kindse enthousiasme
zich lieten vullen met verstrooide zuchten.
misschien, heel misschien haar nek
want noch rug noch haar noch kleding gaf tattoo’s weer
die om verdere contacten vroegen, zo de spiegel inspecteerde
en haar toefluisterde, waarbij delen adem vervlogen
met omringende lucht, die toch al op zuurstofrantsoen berustte
en zonder enige vorm van moeite haar lippen enterden.
geruisloos lieten tranen zich vallen op het houten tafelblad
en beaamden daarmee hun lot;
gelijk met dat van hun stilzwijgende ex-eigenaresse
want dat is het, dat wat zijn moet
maar niet gevonden wordt door nuchtere wijsheid, of ook maar enkel nuchterheid-
en een aantrekkelijk beroep doet op pedofiliteit.