Met nog een zwaai
neem ik afscheid
van die tijd,
van die genegenheid,
van die gezelligheid.
's ochtends maak ik
weer mn ontbijt.
Ik zie nu andere mensen.
Ik zit nou op een andere
plek.
Voel ik soms enig gebrek,
een gemis van de jaren
ervoor?
Het leven gaat door.
Maar toch mis ik
wat er was
die jaren ervoor.
Nu is het zo anders,
zo anders als voorheen.
Zonder al die mensen
van vorig jaar is het zo alleen.
Ik heb wel andere mensen
leren kennen maar toch
mis ik die van vorige jaren.
Al dat goede lijkt opeens
weg.
Enige verdriet in mijn stem
nu ik dit zeg.
Bouwend aan onze toekomst
gaan we door.
De tijd vliegt.
Kan hem niet stoppen.
Alles gaat immers door.