het sombere dal
waar je door moet
was eens het mijne
en het pad
waarop ik me nu
verwonderd begeef
was eens het jouwe
steeds opnieuw
toon jij me de weg
vol rozenblaadjes
troostende woorden
verhelderende ideeën
en heel veel warmte
die ik ook in jou vond
lieve vriend
wou ik kon iets doen
een beetje licht brengen
in het donker
als kilte inslaat
intriest en angstig soms
je eigen ziel tekortdoend
twijfelend zoekend
je wou wat afstand
alleen erdoor
maar weet
ik ben hier
voor jou
voor ‘t geval