Gambaspel
Zijig maanschijn lichte schaduw
valt de wandelaar in ’t gemoed
’t spel als zilveren koude nachten
droomvol door zijn ziel zich spoedt
Oude sagen, koningsbeelden
eerste liefde, diepste smart
’t lot en trouw en dood en afscheid
trekken door mijn treurend hart
Mijn verlangen, kinderdagen
waaien zilverlicht voorbij
klagend wenen om de liefste
maakt het spel van gamba vrij.
**********
sunset 02-12-2006
**********
* Voetnoot: Gamba = tussen de knieën gehouden grote viool
hiljaa: | Zaterdag, december 02, 2006 13:53 |
een pareltje! knuflefis--hiljaa-- |
|
M@rcel: | Zaterdag, december 02, 2006 11:45 |
schitterbaar mooi geschreven en graag gelezen Liefs M@rcel |
|
Windwhisper: | Zaterdag, december 02, 2006 10:42 |
ja ook garnalen kun je eten bij maneschijn ... nee hoorm dat kwam door Annemieke, je gedicht is mooi. liefs Cobie |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, december 02, 2006 08:51 |
en ik maar denken dat gamba''s van die grote jakkes garnalen zijn... liefs... |
|