Ik weet dak zonder u moet verdergaan.
Maar tis zo moeilijk en ik kan het echt niet meer aan.
Want jij was de enige reden dat ik hier nog rondliep.
Maar nu je van me weg bent is mijn wonden eens zo diep.
Jij was de enige die mij een gemeende lach op mijn gezicht bracht
Jij was de enige voor mij die van me hield,ja nu is het duidelijk dak verkeerd dacht.
Want nu je me verlaten hebt ben ik er wel zeker van dat er niemand is die me graag ziet,
en blijf ik hier alleen achter met mijn verdriet.
Met op mijn armen de ene snee naast de andere gezet.
Niemand die het ziet,niemand die erop let.
Het zou misschien beter zijn als ik eens dieper snij.
Dan is al mijn verdriet om jou voorbij.
it's killing me :'(