-Doolhof van angst-
Eenmaal aanbeland in het diepste donker
Vindt een engelenhand mijn ziel
Ik wil het haar geven
Had ik het maar gedaan voordat ik viel
Nu heb ik een zeer hoofd
En kijk in de diepte naar mijn gezicht
Mijn ogen staan op moe
Deze nachtmerrie is teveel belicht
Zachtjes hoor ik een stem tegen me praten
Ik schrik, verstijf, sluit mijn ogen
Dan wordt de stem harder en harder
Mijn angst wordt erdoor gebogen
Langzamerhand wil ik mijn ogen openen
Maar ze zitten stijf dicht
Dan schieten er beelden voor me langs
Met diepgaand fel licht
Ik wil niet dood, nee dit heb ik toch niet verdient?
De duivel neemt mijn ziel maar laat dan
De engelen mijn geest halen
Het is dat ik het niet bevatten kan
Nog eventjes, spreek ik mezelf toe
Dan is het allemaal voorbij
Adem rustig denk niet na
Voel je niet opgesloten maar vrij
Dan kan ik mijn ogen openen
Zie nog steeds die engelenhand
Ik pak het vast, het neemt me mee
Verwijnt, en voel me leeg langzamerhand
Nee, help ik wil dit niet meer
Maar toch val en val ik steeds weer
De engelenhand raakt los en ik grijp ernaar
Waarom gebeurt dit me keer op keer
Val verder en raak het diepe duister weer in
Zie het bovenwaterse licht verdwijnen
De engelenhanden zijn er niet meer
Voel de duivelsarmen mij omlijnen