Ik hou niet van schreeuwen,
de klanken botsen in mijn hoofd.
En al zou ik het wel willen,
ik ben ook niet zo'n prater,
het liefst ben ik stil,
een beetje zien, nadenken ook wel wat
ik sla alles op, vanbinnen
en als het nodig is voeg ik er woorden aan toe.
Ik ben niet mooi, maar ook niet lelijk.
Ik ben er ergens tussen in, denk ik.
Ik hou er niet echt van om met mezelf uit te pakken,
want ik leef niet voor aandacht.
Doe voor mij maar 'gewoon'.
Slim? Dom?
Echt dom zou ik mezelf niet noemen,
hoewel ik de intelligentste leerstof
toch liever uit de weg ga.
Ik hou van de verschillende soorten mensen,
ik vind het leuk om nieuwe personen te leren kennen,
naar ze te kijken,
te luisteren naar wat ze zeggen,
en probeer te begrijpen waarom ze dat dan zeggen.
Ik hou niet van geweld,
het maakt me bang, want ik kan het niet tegenhouden.
Soms voel ik het komen, diep vanbinnen,
en dan word ik wel eens iemand anders,
iemand die vol woede en haat zit,
en niet weet wat er mee te doen.
Maar nog banger word ik,
wanneer woede voor me staat,
groot en niet te stoppen,
klaar om te slaan en te kloppen...
Ik schaam me wel een beetje om mezelf,
omdat ik de realiteit soms ontvlucht,
ik denk niet dat ik echt klaar ben voor
die 'grote wereld'.
Liever leef ik een beetje in een roes,
een droom die mijn leven beheerst ...