Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Een kind dichten
Ik strooi woorden als stuifmeel
zoek bloemen van verbeelding
koester de te kiemen zaden
in de bodem van mijn geest.
Gerijpt door de herfstzon
breek ik mijn looien bast
werp ik zaden ver van mij
voorbij mijn rangeerterrein.
Het zal toch één keer lukken
vruchtbare grond te treffen
en mijn kind te dichten
als de zachte lenteregen valt.
Reacties op dit gedicht
Anton van Amerongen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Anton van Amerongen
:
Dinsdag, november 21, 2006 01:42
looien moet gelooide zijn
Over dit gedicht
Auteur:
Anton van Amerongen
Gecontroleerd door:
michris
Gepubliceerd op:
20 november 2006
Thema's:
[Poezie]
[Verlangens]