Toen ik je voor het eerst zag was ik verkocht.
Ik raakte met hart en ziel aan je verknocht.
Die innige momenten, ik denk er vaak nog aan terug.
Het intense zoenen, je nagels in mijn rug.
Je verschijning is niet meer uit mijn geheugen te wissen.
Je zwoele blik, de passie, ik zal ze moeten missen.
Want ondanks al mijn liefde en de lach die ik op je gezicht toveren kan,
kies jij ervoor je leven te delen met een andere man.
Ik wil je zo veel geven, vuur dat dat tot de sterren kan reiken.
Maar jij laat de tijd liever verstrijken.
Machteloos blijf ik achter en hou mij vast aan mijn dromen.
De gedachte, dat het er tussen ons ooit nog van gaat komen.
Ik tril van ongeduld, maar zelfs na duizend-en-één nachten,
Dan ben ik er nog, smachtend op je te wachten.
Niemand zal meer van je houden, daarom ook schrijf ik ook dit gedicht.
Hou me in je gedachten als je naast hem ligt.
Mocht er toch weer wat gebeuren, waardoor je je hoofd weer laat hangen.
Weet dan dat ik er voor je zal zijn om je op te vangen.