met een laagje ijskristallen
De vlokkende sneeuw die ieder
bedekt met een dekentje wit
als linnengoed van een pas opgemaakt bed
 
De wind zingt me zacht in slaap
de zintuigen uit. Het vriest dat het kraakt
en ik weet dat jij waken zal over mijn ademstoten
Warm mij, kachel van het lentevuur
Veeg de roest je ogen uit en laat
je zwarte hart gloeiend oplichten
 
Ontdooi de armen van de sneeuwman
zonder te ontsteken wat mijn ziel bewegen laat
Je zet me in vuur en vlam
 
 
 
Geschreven door
Panta Rhei
Reacties op dit gedicht
Panta Rhei vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Quando: Donderdag, november 16, 2006 11:58

Hmmm - (zucht verlangend)

Beetje jammer van sneeuw/sneeuwman en lentevuur/vuur, maar dat ben ik - kijkt lief.


Kus,

dishesqueen: Woensdag, november 15, 2006 18:30
prachtig en ook erg goed geschreven!

Over dit gedicht
Auteur:  Panta Rhei
Gecontroleerd door:  Innerchild
Gepubliceerd op:  15 november 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.