De piano én de mens
Vingers raken de piano,
met tederheid en gevoel.
Ze raakt de toetsen zachtjes aan...
Er heerst een complete rust.
Rustig begint ze te spelen,
de melodie volgend.
De klanken die door de kamer galmen
laten het gevoel doorklinken.
Zachtjes speelt ze verder,
afwachtend
niet wetend wat er komen gaat.
Luisterend naar het gevoel
toets ze de klanken in.
De mens en de piano beginnen
langzaam één te worden.
Haar vingers en de toetsen
strengelen ineen.
Het gevoel vermengd zich
met de klanken.
De zachte klanken verwoorden
het sentimentele
De harde de woede die in haar zit
Langzaam
verandert het tweehandenspel
in een vierhandenspel.
Het spel vormt een gevecht
van leven op dood.
De harde klanken overheersen
de zachte, totdat
er twee handen bijkomen in het spel,
twee handen die zachte noten spelen.
Het leven overheerst
nu de dood.
De enge gedachten worden verdwongen
door de liefde om haar heen.
De storm neemt af,
langzaam kalmeert de mens.
Men weet dat de strijd is gestreden.
Het spel eindigt zoals het begon,
in complete
stilte