Gevoelens worden verscheurd
diep in mijn ziel wordt getreurd
ik zie het leven soms niet meer zitten
voel dat het niet wijkt, deze depressiviteit
ik probeer het te ontkennen, ervan weg te rennen
dan komt het driedubbel terug
en zet mij met de rug tegen de muur
dan loop ik met mijn ziel onder de arm
naar die enigste plek, waar ik nog heil vind :
mijn heerlijk warm eigen bed...
kerima ellouise: | Maandag, november 13, 2006 13:32 |
ja...zucht...herkenbaar en mooi neergezet Liefs, kerima ellouise |
|
bijouken: | Maandag, november 13, 2006 10:40 |
Prachtig neergezet. Donker is de lucht, somber de gedachten, men wil vluchten...depressiviteit is nabij. Herkenbaar toch. Graag gelezen. Liefs, knuf. ;) |
|
H.J.: | Maandag, november 13, 2006 02:41 |
geef het de tijd. knufff |
|
Dirk Hermans: | Maandag, november 13, 2006 00:52 |
heel sterk met krachtige inhoud | |
Riarno: | Maandag, november 13, 2006 00:47 |
zeer herkenbaar nice job, good writing a big hug xxxxkiss |
|
lonely 1: | Maandag, november 13, 2006 00:35 |
droefmooi geschreven, herkenbaar ook, liefs, lonely 1 |
|
M@rcel: | Maandag, november 13, 2006 00:20 |
voelend ironisch mooi geschreven maar naar dat bed ga ik mij ook spoedig begeven Slaap lekker M@rcel |
|
Auteur: moonwoman | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 13 november 2006 | ||
Thema's: |