opa... † 29-06-06
Ik hoorde het van jou..
En barste uit in wilde tranen..
Ik wilde vluchten..
Maar wist me geen weg te banen..
T was zo moeilijk..
Ik wilde niet gaan..
Bang om je te zien..
Of in de weg te staan..
Ik wilde niet gaan..
Ik wilde je niet kwijt..
Ik barste in huilen uit..
je trooste me en zei: kom op meid..!
De weken daarna..
T ging zo goed..
JE ging steeds weer verder..
Vol hoop en goede moed..
Maar toen, ik kwam eraan..
En stond verstijft..
Hij ging met de ambulance mee..
Mn hoofd schreeuwde : hij blijft..!
Ik stond versteent..
Een dikke traan over mn wang..
Ik wilde opa niet kwijt..
Ik was zo bang..
Bang hem te verliezen..
Hem kwijt te raken..
Zelf ook gaan..
Dat mn hart zou staken..
Een week voordat hij ging..
Was hij zo vrolijk en blij..
T voelde zo vertrouwd..
Met hem aan mn zij..
De dagen erna..
T ging steeds slechter..
Hij gaf niet op..
T was een echte vechter..
29-06-06..
hij was voort zo moe..
hij lag vredig, zo rustvol..
En sloot om 18.30 zn ogen toe..
Ik hoorde hem zn laatste adem uitblazen..
zn ogen zag ik sluiten..
Gierend kwamen de tranen..
Heb me weken niet kunnen uiten..
Je zware ademhaling..
Ik hoor t nog elke keer..
Het is nou 4 maanden geleden..
Maar ik mis het meer en meer..
Op een dag..
Is t te zwaar..
Ik ben zelf ook weg..
En wij zijn weer bij elkaar..
Hou van je opa,
Liefs, je kleine meid..