Dacht je dat je harder kon, dat je stappen
sneller gezet waren dan de lippen droog werden
omdat er te weinig gekust werd de laatste dagen?
ogenschijnlijk droegen wij gewitte lakens om onze
blote lijven naar de hemel te dragen; jij kleedde je
in mijn gedachten en ik tekende je lichaam op het
mijne - alsof het nooit meer zou verdwijnen
hoe wij samen waren - geweest. Ik doorgrondde
je geheimen, begroef ze met het water van toen
in achtertuinen die voor onze handen lagen - zoals
mijn lichaam in de zee, en jij droomde mee over
de groeven en bergen in haar land -
schiep er heuvels en dalen; accepteerde de
hellingen die te diep waren om te doorgronden
in de gegraven leegten van vroeger.