Het hoofd wordt gebogen voor de leegte
die zwaar weegt op een sterk karakter
in erkenning van waardig meesterschap
op zoek naar een evenbeeld dat als regen
neer zal vallen met het nodige gerucht
om toch te verdampen zonder een spoor.
Dolend in de modder van karakterloosheid
Zoek ik beschutting onder het natte zeil
van ongepaste ironie (of noem het parodie)
die past bij de naam die ik maak en draag
zonder de erkenning te willen doorzien:
eerbetoon wordt toch zo moeilijk herkend.
Dus plooit mijn wil en knielt mijn ziel
tot in het hart vol deemoed dat gewoon
verder slaat, de naïeve eerzucht voorbij
van jeugd die geen andere wens kende
dan ieder ander te overstijgen in kunnen,
een jongensdroom die ik nu anderen gun.
Panta Rhei: | Dinsdag, oktober 24, 2006 20:18 |
Kijk, dát is nog een sociaal. Super, heerlijk. Ben ik even blij dat ik geen jury ben =D. Liefs. |
|
Cora (ZIJ): | Dinsdag, oktober 24, 2006 16:47 |
Grandioos dit zeg, |
|
Paul de Bruyn: | Dinsdag, oktober 24, 2006 16:40 |
- Zwijgt, denkt na - Maar de kleinen zullen ''t van iemand moeten leren Heerlijke poëzie dit. ja, super |
|
Tijgertje:): | Dinsdag, oktober 24, 2006 16:39 |
geweldig gewoon! |
|
Amon: | Dinsdag, oktober 24, 2006 16:34 |
allemachtig wat goed |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2006 | ||
Thema's: |