Beste Sneeuwwitje,
ik ben nu aan het gaan naar jou, in de donkere kille nacht met alleen een koude jas om mij heen en de vraag wanneer ik jou te zien zou krijgen.
Mijn missie is om jou te redden, maar wat als ik sterf wie zou dan jou redden?
Zou jij zo voort liggen totdat iemand anders jou zou redden van de vergiftigde appel?
Of dat jij plotseling sterft, wie zou jou dan kunnen redden?
Wat zou mijn bestaan op deze wereld zoveel nut dan hebben, als jij sterft?
Waarom zou er dan mensen bestaan?
Om te leven en daarna te sterven, als het zo is ,zou er zeker een andere wereld zijn na de dood.
Maar zou jij dan ook bewustelloos zijn met de vergiftigde appel in je keel?
Of zou je dan staan wachtend wanneer ik zou terug zou komen en dat we samen in mijn kasteel zouden wonen?
Of is er dan geen kasteel?
Dan zouden we samen in het gras liggen en aan niks denken.
Maar als er geen gras was?
Of geen grond, lucht, water?
Maar voordat gebeurd of zou gebeuren, weet ik zeker dat ik alles in mijn macht zou doen om jou te redden.
Als ik sterf en je afvraagd hoe ik wist dat je daar was, kom dan langs in de wereld die ik zou gaan leven.
Maar als er geen wereld is dan…dan…weet ik het zelf niet meer.
Het enige ding is dat ik jou moet redden, maar als iemand voor mij jou redt , wat zou ik dan doen?
Pas dan ben ik een gekke man die aan het denken bij een vuurtje onder de blote hemel over de volgende wereld, terwijl hij nooit filosofie heeft gestudeert.
Maar voordat wij samen zullen denken aan leven na de dood, zullen wij veel kinderen hebben en een gelukkig leven leiden zoals het geschreven zal staan.
Je liefste prins