Gevangen in haar eigen dromen
komt zij nooit meer van haar plek
bang om vooruit te kijken
herrinering een grote vlek
in het donker staat zij
naar het licht is eindeloos
verder terug daar houd het op
huilend tegen een muur
terwijl het licht nieuschierig is
het komt steeds dichterbij
ze draait zich om
en weg is zij...
dit was een van mijn eerste gedichten waar ik echt trots op was=)
ik was toen acht ofietsin die richting^^