je raakte mij aan.
met je hand,
tot mijn wang, mijn hart,
je was tot mijn ziel gegaan.
Ik was in liefde verbrandt.
uit mijn ogen,
rolt nu een traan.
Al hopend dat jij hem zou willen drogen,
maar geen besef dat je al bent weggegaan.
je was te diep in mijn hart gaan staan.
je ging weg uit mijn dagen.
maar bleef ijskoud staan in elke diepe gedachten.
Ik durfde het " denken" niet meer te bewagen.
en sloot mij daarom op in alle stille nachten.
Het was mijn uitvlucht voor alle pijnlijke vragen.
want er zou niemand zijn om mijn verdriet te verzachten.
want je raakte mij aan,
met je hand,
tot mijn wang, mijn hart,
waarna je mijn ziel had verbrand