Een leeg plekje boven,
ze roepen een engel.
Het is niet te geloven,
ze roepen mij.
Ik wil niet mee,
het is nog zo vroeg.
Al lijkt het leven een overvolle zee,
van vele tranen.
Misschien heb ik het wel eens gezegt,
neem me mee naar boven.
Maar dat meen ik niet echt,
ik wil nog leven.
Vele tranen over mijn wangen,
het leven is zo zwaar.
Maar er zijn mensen die mij op willen vangen,
ik wil het nog even proberen.
Dan roepen ze oké,
je mag nog blijven.
Je hoeft nog niet mee,
maar dat je het even weet, de poort staat open.
Dus ook al zit het je niet mee,
onthoudt dan dit gedicht.
Ook al is het af en toe een overvolle zee,
Probeer dan toch wat van het leven te maken.