De lach heeft een geweten
de nacht kust er dagen weg
een traan in mezelf er leeft
laat gaan hoor ik zeggen
het is mezelf die antwoord geeft
de lach die wegebde in vergetelheid
wat deed de lach vergeten?
ik zou ze terstond terug willen pakken
maar de lach heeft een geweten
willem
fortuna: | Zaterdag, oktober 07, 2006 13:49 |
heel poëtisch neergezet, en ja, onze ziel, lach, vrolijkheid, verdriet, pijn, enz. wordt niet altijd getoond aan de buitenwereld, wel ons geweten (gemaskeerd). Jammer soms Groetjes |
|
lonely 1: | Zaterdag, oktober 07, 2006 13:20 |
prachtig, zeker met de onderliggende betekenis. liefs, lonely 1 |
|
switi lobi: | Zaterdag, oktober 07, 2006 12:32 |
Prachtig en wijs.....met heel mooie diepere betekenis. Dikke kus en warme lach, liefsliefs......switi lobi |
|
hiljaa: | Zaterdag, oktober 07, 2006 11:13 |
sterk geweten! knufleifs--hiljaa-- |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 07, 2006 10:06 |
mooi | |
sunset: | Zaterdag, oktober 07, 2006 09:45 |
Ja, en dat is het jammere. Want als kind was onze lach zoals hij in feite bedoelt is: maagdelijk puur. Liefs en mijn te dikwijls wenende omarming, sunset PS: Een dijk van een gedicht! |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, oktober 07, 2006 09:06 |
Ga ik nog eens over denken... Liefs.... |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 oktober 2006 | ||
Thema's: |