Oma,
Nu mag je uitrusten,
na zoveel verdriet en pijn.
En terwijl wij je tot afscheid kusten
vroegen wij ons af waar je nu zult zijn.
Wij hopen dat je bij Hem mag zijn
bij Hem, naar wie je zo verlangt heb.
En wij hopen dat je nu verlost bent van alle pijn
terwijl wij achterblijven in een web,
in een web van verdriet
niet begrijpend waarom wij jou verliezen moeten
En wij weten niet
Hoe we nu weer verder met ons leven moeten.
Alleen God kan helpen
troosten in verdriet
Hij kan de tranenvloed stelpen
Bij allen die zij achterliet.