Buig je voor de benen die hier lopen.
En geniet, geniet van het teengeslipperde
geheel waar geen woord teveel aan mag
worden beschreven. Laat uw handen glijden
over lichamen, doch blijf niet kleven aan
de randen van mijn hart.
Getart, vol smart – gehaat, verraden door
eigen woord – hebben zij mijn stem niet
gehoord toen ik hen vroeg om vrede.
Maar wat doet de oorlog ertoe als de
witte vlaggen zijn verdwenen?
sunset: | Zondag, oktober 01, 2006 21:04 |
Wohw! Een pracht van een gevoelsverwoording. Chapeau. Liefs en knuf, sunset |
|
remie: | Zondag, oktober 01, 2006 19:08 |
prachtig deze versie, ik ben weer aanwezig met witte onderbroek, lekker ouderwets....liefs remie | |
Klaes: | Zondag, oktober 01, 2006 15:33 |
haha dan zou ik gauw mijn witte hemd uittrekken... groet/klaes |
|
Paul de Bruyn: | Zondag, oktober 01, 2006 15:19 |
Heel rijk (heerlijk) aan beelden, ik denk echter dat je meer erin hebt zitten, en meer eruit kunt laten komen.. Probeer eens een aangepaste versie te maken als je wilt? Met liefs, |
|
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 01 oktober 2006 | ||
Thema's: |