Maar toen kwam jij, lichtpuntje in het duister
Je gaf om me en gaf me steun
Door jou negeerde ik het gefluister
Het geroddel en het gekreun
 
Jij leerde me hoe je moest leven
Hoe je gelukkig moest zijn, bovendien
En misschien, maar dan ook maar even,
Heb ik, heel even, het licht gezien.
 
dankje.
Geschreven door
Unbreakable
Reacties op dit gedicht
Unbreakable vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

bijouken: Zaterdag, september 30, 2006 20:58
Een prachtig gedicht vol liefde en dankbaarheid.
Liefs, knuf.
xxx

Over dit gedicht
Auteur:  Unbreakable Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  30 september 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.