Lieve oma.

De dag dat ik telefoon kreeg, kan ik nog niet vergeten.
De pijn die door me heenging.
Papa die het zei en mijn vingers die op het rode knopje drukte.
Ik kon hem niet omhelzen in mijn armen sluiten.
Er viel een stilte in me.
Jij die ons verliet, jij die niet meer verder wilde leven.
Niet meer van het leven wilde genieten.
Maar ik had het je gegund.
Alles wat jij meegemaakt hebt.
Ik gunde jou naar opa toe.
Maar als ik eraan denk dan doet het nog zeer.
Papa die ineens alleen is.
Die zich verschuilt voor zijn tranen.
Die alles nog niet vergeten is.
Nou naar die 2 maanden komt alles weer omhoog.
Nou kom ik erachter dat je echt weg bent en niet meer terugkomt.
En aan die gedachten komen de tranen omhoog.
Ik mis je zo oma.
Maar als ik denk dat jij nu rustig zonder pijn bij opa bent. Maakt dat alles weer goed.

Dag lieve oma rust zacht.