Even dwalen
Ik opende de deur naar een andere wereld
en keek wat zich hierachter verscholen lag
de koelte – door dikke muren gevangen-
een blik wat ik in herinnering grijpen mag
in de oude binnentuin bloeide weldadig
de roze floxen, een dame met strohoed
geknoopt met grote voile strik nipt aan een
porseleinen met violen beschilderde wijde theekop
de heer tegenover haar omklemt met beidde
handen de zilveren bol van zijn wandelstok
in zijn mond een dikke sigaar van het merk
waar menig Braziliaan alleen van droomt
een klein meisje met een sering in haar hand
een jurkje wit met grote strik op haar rug
twee staartjes dansen zorgeloos op haar hoofd
de schoentjes van lakleer glimmen de zon terug
bladeren klimop overwoekeren de verveloze
lichtgroene luiken op de binnenplaats, de in der jaren
uitgesleten traptrede met een verkeerde lichtinval
kan nog net het langgeleden flauwe spoor bewaren
een blad danst aan de muur in een spinnenweb
fluisteringen van de wind beletten me de woorden
te vangen – vergeelde foto- werd jij maar gehoord
mijn handen langs de kartelrand …. geluid verstoord
waar zit de rust in de oude tijd die is heengegaan
geef me het geluk terug, dagen die zo naar me lachte
hoe moet ik overleven in deze wereld vol haat
wantrouwen en ongeloof, mag het voor mij wat zachter
Artifex: | Woensdag, september 13, 2006 21:25 |
...prachtig... Liefs, Artifex. |
|
Lia van der Fluit : | Woensdag, september 13, 2006 20:43 |
prachtig beeldend verwoord...mooie herinneringen...knuf, | |
Annemieke van der Ven: | Woensdag, september 13, 2006 18:55 |
Wat een heerlijk gedicht Remie.... Voor mij in ieder geval een rustpuntje op deze drukke dag Liefs... |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 september 2006 | ||
Thema's: |