Soms ..., onzichtbaar ... !
Soms heb ik het gevoel dat ik niet meer en niet minder ben dan een last....
Soms heb ik het gevoel dat ik er niet mag zijn.
Misschien een gedachten dat er niet hoort of wat er niet past....
Maar soms voelt het gewoon niet fijn...
Soms denk ik het geen te zijn...
wat door jou word gezien als "teveel"...
Soms voel ik me voor jou onzichtbaar,
zoals een schijn...
Soms zie ik mezelf als een vergeten deel...
Maar het doet soms gewoon van binnen piijn.
Soms draai ik het liefste naar de hele wereld mijn rug toe..
Soms zit ik hier,
maar wil ik eigelijk hart wegrennen...
maar toch blijf ik dan rustig zitten.....
en heb ik geen idee waarom, wat en hoe...
Soms lijkt het alsof jij niet aan mijn bijzijn wil wennnen....
En alsof je mij allang bent vergeten...
Soms lijkt het alsof jij net als ik zelf,
mijn naam niet wil kennen...
Soms wil ik gewoon niet zo als ik klink heten...
Soms voel ik me terwijl ik hier bij jou ben ....
alsof ik toch allang geleden weg ben gegaan...
Naar een ander land...
Naar andere wereld...
Mischien wel in het Universum als as in de lucht verbrandt...
Of alsof ik ben begraven onder de diepe grond.
Je hebt wel een ring van mij om jouw hand...
Maar Soms voelt het toch,.....
alsof mijn hart met elke seconden met jou samen,
steeds meer word verwond..
Soms voel ik me als een nog nooit bekeken schilderij,
dat vereenzaamd aan een stenen wand...
Of zoals een klok dat tikt.....
maar niet meer door draait in het rond...
Zoals bij het oud papier,
een lang geleden, vergeten en al gelezen krant....
Mischien een illusie...!
mischien gewoon simpelweg iets wat ik denk...
maar soms voel ik me samen met jou zo eenzaam
terwijl ik weet dat je van me houdt..
Soms..
Lijkt het net even,
dat jij niet echt van mij houdt...
Soms...!
Maar dat is een gedachte wat weer snel zijn vaarwel tegen mij zegt...
maar soms....
Voel ik me voor jou onzichtbaar.
Soms...