Niet veel later stopt de Jaguar waarin jij bent gezeten en we doen alsof de morgen ons voor het eerst begroet. Ik neem plaats achter mijn PC en jij verdwijnt achter de deur van de directiekamer.
Zo gaat het eens per week om te beginnen op de zondagavond als jij zogenaamd gaat werken en je vrouw met haar vriendinnen voor een weekend de vermeende beautysalon bezoekt, maar ik weet wel beter.
De vergadering begint en jij zit aan het hoofd van de tafel. Je collega’s van geen kwaad bewust attenderen je op de ingekomen stukken en ik notuleer zoals ik altijd heb gedaan.
Als ik bij je ben dan proef ik even van jouw weelde, van je mooie interieur. Het huis van mijn stille dromen, dat ik in de nacht bezoek. De zachte zijde lakens keurig in een plooi, zo verward als wij het bed verlaten. Even later rechtgetrokken, schoongepoetst alsof ik er niet ben geweest en alleen maar naar binnen heb gekeken.
Soms vangt jouw blik de mijne als je vraagt of ik alles heb genoteerd, je bril hautain op je neus geklemd frons je je zware wenkbrauwen. Dan zie ik je even zonder je mooie pak in je mooie blote lijf en dan moet ik inwendig lachen.
Hoelang wij dit dubbelleven leiden is niet in tijden uit te drukken. Je vrouw weet ervan en draagt er zelfs een steentje aan bij. Ze stelt geen vragen en als ik mijn stalen ros tegen de schuur zet, zie ik haar stiekem gluren.
Waarom ik hier aan toegeef is niet te verklaren. Het is zo gegroeid en het hoort er blijkbaar bij. De walging van ons nepbedrog verdwijnt bij iedere klank en iedere aanraking die wij met elkaar uitwisselen.
De vergadering is gesloten en de kopieën worden uitgereikt voor de volgende meeting. Ik neem plaats achter mijn PC en jij verdwijnt achter de deur van de directiekamer.
De dag duurt eeuwen, uren heb ik gezwegen en jij me nog langer gemeden en nu sta ik op straat. Nog verdwaasd door het aangeboden ontslag, stap ik op mijn roestige fiets en rijd van het kantoor om er niet meer terug te keren.
Fata Morgana: | Zaterdag, september 09, 2006 22:49 |
Hahaha heerlijk fictief alleen is de werkelijkheid soms zo wreed, Fata. | |
MayadeBij*: | Zaterdag, september 09, 2006 16:04 |
´zie ik haar stiekem gluren´ geweldig dit.. | |
dichterbij: | Zaterdag, september 09, 2006 13:33 |
het web der macht zal ooit aan flarden scheuren en de spin der hardvochtigheid te pletter slaan. sterkte | |
Auteur: Truus van Eijk | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2006 | ||
Thema's: |