van woorden valt er niet te spreken
zoveel pijn heeft gebleken
dat jij zomaar verdween
zomaar was ik alleen
nu sta ik hier voor je huis
dat was ooit jouw thuis
nu is het zo koud stil en leeg
het voelt zo raar als ik door je huis beweeg
er is geen warmte meer alleen maar leegte
zomaar eenzaam toen ze jouw uit mijn leven weg veegte
ik kijk terug in de tijd
maar nu sta ik in de toekomst die ik het liefste vermijd
hoe moet ik verder leven zo zonder jouw
zo alleen verlaten in de kou
in alles zie ik je terug
in de bomen , de zon , het water, een vliegende mug
maar diep van binnen voel ik me zo alleen
waar ben je nou toch heen
ik wou dat je nooit was heen gegaan
en dat je nu nog naast me had gestaan