Voorheen ging alles altijd mis,
Het was net of al mijn gevoelens opgesloten zaten, Opgesloten in een gevangenis.
Eindelijk durfde ik alles te uiten,
Ik stelde me kwetsbaar op,
Al mijn gevoelens kwamen naar buiten.
Maar mijn vertrouwen werd geschaad,
Het deed zóveel pijn,
Ik was gekwetst en kwaad.
Ik wist niet meer wat ik moest,
Ik wist me geen raad,
Alles wat ik had opgebouwd was verwoest.
Totdat dat ene moment met jou,
Ik was alles even vergeten,
Maar het kwam terug, gauw.
Ik ging nadenken, en bedacht,
Is dit het allemaal waard?
Of is het alleen die bepaalde aantrekkingskracht?
Aantrekkingskracht die altijd zal blijven bestaan,
Of zal ie snel doen vergeten,
Weggaan.
Na een bepaalde tijd met jou,
Ben ik die ander vergeten,
Ik weet weer wie ik ben, maar nog niet van wie ik hou.
Daar blijft nog even die gedachte hangen,
Er is wel iets, maar wat?
Een bepaald verlangen...
Maar is dat verlangen wat ik wil?
Dat is wat ik uit moet zoeken,
Maar wees gerust, dat komt wel goed, alles is nog pril.
Als het zo had moeten wezen,
Vind ik dit een fijne manier,
Voel je alsjeblieft niet afgewezen...
Dat ben je zeker niet,
Het is een bepaald gevoel, waar ik over moet denken,
Misschien een soort van verdriet.
Jou liefhebben doe ik echt,
Ik hoop dat je dat gelooft,
En wat ik zeker weet, dat is terrecht.
Dat je een lieverd bent,
Dat heb ik allang door,
Daar hoef je alles voor te zijn, behalve intelligent.
Het komt alemaal wel goed,
Dat beloof ik je,
Ik ben blij dat ik jou heb ontmoet!