het kijkt me aan en ik ben bevreesd
weg wil ik het jagen voor het dood gaat
niet in mijn tuin of in mijn fontein
het kijkt me aan en vraagt hulp
wapperend loop ik naar buiten
zal het schrikken van mijn vertoon
zal het wegvliegen als het nog kan
wapperend loop ik naar binnen
gewetensvol staar ik uit het raam
weg is ie, maar wat zijn die kreten
heb ik hem een vervroegde dood ingejaagd
gewetensvol sluit ik het raam
plots verschijnt wederom het pluizig wezen
de rui moet hem zo hebben verminkt
nu ik zie dat het zo hulpeloos is, schaam ik me
plots verschijnt de moeder en is mijn angst voorbij
Geen vogelgriep, tuthola
flores: | Dinsdag, augustus 29, 2006 13:14 |
Ik zie hier wel degelijk de humor van in;-) Leuk geschreven. |
|
Truus van Eijk: | Dinsdag, augustus 29, 2006 12:06 |
Sunset, daar kan me iets bij voorstellen, maar eigenlijk was dit gedichtje ooit gemaakt voor mensen die mij kennen met mijn vogelfobie en toch ook wel een soort ''smetvrees'' en weten hoe ik dan te werk ga. Volgende beloof ik je weer echte humor. Liefs, Truus |
|
sunset: | Dinsdag, augustus 29, 2006 11:59 |
''k Mis eigenlijk wel de beloofde humor. Maar dat zal wel aan mij liggen. Liefs en griepvrije dag, sunset |
|
lonely 1: | Dinsdag, augustus 29, 2006 11:22 |
leuk! liefs lonely 1 |
|
Auteur: Truus van Eijk | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 29 augustus 2006 | ||
Thema's: |