Een - ogenschijnlijke - kolderieke serie, spontaan ontstaan tijdens een chat (terug te vinden op mijn website - pagina Koldergedichten 4 - Het niet gearceerde op de normale pagina Gedichten set 258).
Van waterman en vis en zo (7)
De waterman, onrustig in zijn voelen
streelt zacht de vrouwtjesvis
waarvan het bloed heet warm is gaan stromen
en lippen al gespitst voor eerste liefdeskus
veel zoeter dan in ooit haar wildste dromen
slaat zij omarmend vinnen om hem heen
en door haar half gesloten ogen
ziet zij wel duizenden aanbidders
die kwijlend rond haar zwermen
toch telt voor haar, haar waterman alleen
Tot licht het duister kust
Haar zilver streelt het water zacht
klost prachtig schaduwlichte kanten
die feeëriek versieren nacht
Zo bleek als wat vergoten melk
drijft het op toppen van de golven
als witte waterlelies die nog niet verwelkt
En over het geheel het zwarte firmament
waarin de niet te tellen sterren
waarvan jij d’ allermooiste bent
Eeuwig zingt zee zijn lied
naar duinen die zich laten lokken
tot niemand meer dit land nog ziet
- In stilte rust
de eerste dag nog in het donker van een schepping
tot licht het duister kust -.
**********
sunset 24-08-2006
**********
lonely 1: | Donderdag, augustus 24, 2006 14:25 |
elke keer weer is het heerlijk om dit te lezen;liefs lonely 1 | |
lachebekje1988: | Donderdag, augustus 24, 2006 12:16 |
Wat ben jij een hartstochtelijke waterman zeg.... :D Geweldig gedaan vooral voor de insider;) KNUF |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 24 augustus 2006 | ||
Thema's: |