Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
einde nabij
Spreken tot je kan ik niet
over wat ik bij je voel
Hoe lang nog en ik raak je kwijt?
Mijn mond beweegt niet
mijn gedachten zijn vluchtig
Zonder dat je het ziet duw je
me steeds verder van je af
breek je beetje bij
beetje mijn geloof of
wat het ook is of
wat er van
over is
Ik houd me stil en brand
van binnen
Ik spreek geen woord
houd in me
Wat ik voel is
diep
verraad en bloedende
pijn
Ergens in mijn hart als
ik nog weet waar die zit
Voor even ligt mijn geluk
nog bij jou
Ben en maak niet stuk
wat nu nog heel is
Wat rest zou eens nog kunnen groeien
Ik voel woede en haat
laat je in mijn liefde
Ik hoop dat de wortels van mijn
gevoel voor jou gegrond zijn
in voedselrijke aarde
dat er meer is dan dit
meer dan dit
Reacties op dit gedicht
Gertjan vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Ot en Siets
:
Zaterdag, januari 19, 2002 15:40
Wat rest
zal eens nog
groeien.
Over dit gedicht
Auteur:
Gertjan
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
24 december 2001
Thema's:
[Liefdesverdriet]