Acupunctuur
Haast iedere dag zijn wij op stap, Eliano en ik.
Wij flaneren dan meestal door de straten van Antwerpen.
Hij vraagt en ik vertel de hele tijd.
Het liefst hangen wij rond op markten of kuieren wij langs de Schelde.
Ik leid hem langs de mooiste plekjes van mijn geboorte stad en wijd hem in over de geschiedenis van de metropool. Hij luistert dan voor de zoveelste keer naar het verhaal van Brabo die de hand van de reus afhakte. Eliano ziet de logica van deze sage niet goed zitten, vooral de verhoudingen kloppen niet volgens het pientere knaapje.
“Hoe groot was die hand van de reus bompa?”
Ik fantaseer dan een formaat.
“Hoe groot was Brabo?”
“Zoals bompa.”
Hoe dat proportioneel allemaal kon lijkt voor hem onwaarschijnlijk, maar door zijn blind geloof in den bompa, slikt hij de oeroude Antwerpse leugen, die hij dan later weer om zijn beurt zal vertellen tegen zijn kleinkinderen.
Vrijdag waren wij eens een andere richting uit gegaan. Wij hadden de Lijn genomen tot aan het Sint Jansplein. Zoals wij Antwerpenaren dat uitspreken klinkt het als Chinees, het sjintsjeansplein’.
Daar gingen wij eerst even over de markt, dan ontdekten wij er iets véél interessanter, een enorme dierensupermarkt.
Bij de ingang werden wij ontvangen door een meute Gekko’s die ons apathisch aanstaarden. Het enorme terrarium was ingericht als een stukje woestijn. In het midden van het witte zand blakerde de ontvleesde schedel van een koe onder de infrarood lampen.
Wat verder in de zaak in grote glazen hokken, waren hondjes en katjes tentoongesteld. Vooral twee Boomertjes trokken de aandacht van Eliano die zijn handje tegen het raam hield. De puppies likten als bezetenen tegen het glas. Ik vond het een nogal zielig gezicht, maar Eliano echter kirde van plezier. Al vlug had hij toch een kiertje in de deur gevonden waardoor hij één vingertje kon steken zodat de gulzige honden tongetjes zijn wijsvinger als een lekker ijsje bewerkten.
De beneden verdieping was het spannendste. Het was één grote zaal, half verduisterd, met aan de ene zijde prachtig ingerichte aquariums en aan de andere kant terrariums met de vreemdste reptielen en amfibieën.
Na meer dan een uur laveren tussen giftige adders, slaapluie wurgslangen, dinosaurisachtige hagedissen, en punkharige vogelspinnen, hielden wij het voor bekeken.
“Kom Eliano wij gaan eens een bezoekje brengen aan de Chinese wijk.”
“ Eten zij daar hondjes bompa?” nog onder de indruk van de lieve Boomertjes.
“Neen, hier in België niet jongen, Gaia zou nogal te keer gaan.”
Na vijf minuten stappen arriveerden wij bij klein Hongkong.
“O, hier is het bompa, kijk maar.”
Inderdaad aan weerskanten van de straat stonden twee levensgrote pleisteren Chinese draken. Het leek wel of wij in een andere werelddeel terecht kwamen.
Wij liepen in en uit de verschillende Chinese winkels. Sjokten mee tussen een massa Chinezen die hun keuze maakten uit een aanbod van honderden verschillende uitheemse voedingswaren waarvan ik zelfs het bestaan laat staan de smaak niet kende.
Ik voelde mij een toerist in eigen stad en met momenten vreesde ik dat wij tegen de Chinese muur zouden aanlopen.
Plots merkte ik een kleine vitrine die versierd was met namaak lotusbloemen. Maar wat mij meer interesseerde waren de opschriften die tegen het raam hingen.
Massage, acupunctuur.
Het was vooral het laatste waarover ik meer wilde weten.
Mijn vrouw kreunt al jaren onder chronische pijn in de darmen; divertikels. Klassieke geneeskunde kan haar niet helpen, waarom de alternatieve dan niet proberen dacht ik. Bovendien bestaat acupunctuur als sinds een paar duizend jaar voor Christus en heeft het zijn efficiëntie al lang bewezen.
“Kom jongen wij gaan hier eens binnen om inlichtingen te vragen” Zei ik tot mijn kleinzoontje.
“Waarom bompa?”
“Misschien kunnen ze hier bomma haar buik genezen.”
Het was een klein vertrek dat wij betraden. Links in een hoge rotanzetel zat een oude Chinese vrouw die ons met een kleine buiging begroette. Zij leek wel een matrone vond ik.
Achteraan in de shop zag ik vanachter een blauw gordijn waarop een gouden leeuw was afgebeeld een jonge Chinese schone in doorschijnende kimono tevoorschijn komen. Haar tepeltjes priemden door de stof en haar donkere venusheuveltje schemerde door de voile . Gegeneerd hield ik Eliano een beetje achter mij.
Ik kom voor de acupunctuur” zei ik.
“ Wy him?” vroeg ze en zij wees op Eliano.
“Neen, neen, not for him, hit is for my wife.” zei ik in het beetje Engels dat ik ken.
“I no, wife no good” antwoordde zij.
“correct, correct, she as always pain”
“Wat zegt ze bompa.”
“Zij weet dat bomma veel pijn heeft, sterk hé.” Ik zag in het meisje een orakel.
“I know that type women” zei de chinese.
Ik knikte en was verwonderd over haar kennis.
“I have compassion with you.”
Ik had respect voor haar chinees begrip.
“You can help me, and how much?”
“150 Euro, and you wil by satisfied.” Verzekerde de mooie Oosterse en toevallig viel haar doorschijnende kimono van haar schouder zodat ik heel even de naaktheid van haar stevig borstje kon bewonderen.
“I return with my wife’ beloofde ik.
“ I understand,” ze knipoogde en keek begrijpend glimlachend naar Eliano.
Even later stonden wij terug op straat.
“Vriendelijke mensen die Chinezen.”
“En mooie borstjes hé bompa” zei de kleuter lachend.
De oude man kleurde rood, kuchte even en ging verder.
“Hier kan bomma zeker geholpen worden, dan zal zij zeker binnen de kortste keren van haar pijn af zijn.” Wist ik zeker.
Toen wij die middag thuis kwamen was mijn zoon op bezoek, aan wie ik enthousiast vertelde over de bloedmooie Chinese en de acupunctuur “
“Maar pa toch achter al die raampjes zitten Chinese meisjes die erotische massage geven en meer ook. Ben jij daar met Eliano binnen geweest?”
Voor de tweede maal die dag kleurde mijn oude wangen rood.
20-08-2006