De strijd gestreden,
er rest alleen nog spijt.
Genoeg verdriet,genoeg geleden,
ik ben alléén,dat is een feit.
Een vlucht naar de horizon,
weg van de realiteit.
Ik wou dat ik zonder jou kon
en me voorgoed van jou bevrijdt.
Ik vat het niet,ik begrijp het niet.
Na alles wat ik jou probeerde te geven
kreeg ik mijn portie stil verdriet,
telkens weer in in mijn leven.
Waarom pijnigt m'n gedachten,
als ik terug kijk op ons bestaan
want zoveel tranen in zoveel nachten,
zijn met mijn leed vergaan.
Als een gevoelloos element nam jij een ander,
terwijl de hoop, m'n ogen deed stralen.
Ik zag, ik weet, want ik verander,
de put is leeg, er valt niets meer te halen.
De strijd is gestreden,
ik ben moe, mijn gezicht overbelast
niets zal mij meer nemen,
uit 't verleden.
Ik weet 't, het is nog alleen maar last.
Gewetenloos, sprakeloos neem ik afscheid,
van een zinloos en leeg bestaan.
De tijd van weleer, die voorbij schreit,
kan mijn toekomst niet meer aan.