Tussen het rumoer van de luidruchtige
in vol ornaat die bars beklimmen of verlaten
was de eenzaamheid mijn metgezel in verlangen
naar een opslaande blik of prevelende groet
verzopen in de melancholie, vreselijke aandoening…
Het overviel mij plotseling, zonder wens of vraag
op weg naar huis, mijn repertoire geleegd
volle zaal, enthousiast…boeket onder mijn arm
wilde lopen, de oude wind ademen van Den Haag
met de oude iepen sjansen op het Voorhout…
De stem van een dronkaard zonder hoop
knarste als een krijtje op een schoolbord
ik stond stil en keek in verdwaald in de hofvijver
in die spiegel van mezelf en van mijn leven
wilde me afwenden en eigenlijk verder gaan…
Maar het donker van het troebele water
hield mij vast, met ogen die mij aankeken
zag mijn leven in flitsen even voorbij gaan
maar ontrok me toch aan de magie van het water
naar huis…een lallende groet passeert, zonder krijtende stem…
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 11 augustus 2006 | ||
Thema's: |