Tranen op ironie
strijd der titanen
aan een regenboog
het staal flitst hemelhoog
de donder die hem volgt
moe door de eeuwen heen
vloeit geen traan
titanen sterven niet
kennen geen verdriet
door...raast het geweld
zielen worden niet geteld
het bloed onder voeten
zien ze niet
voelen niet de lege moeder schoot
zij brengen alleen de dood
en magere Hein hij zucht
het liefst was hij met zeis gevlucht
***Wim****
sunset: | Woensdag, augustus 09, 2006 16:04 |
De ironie is meer dan voelbaar in jouw allerlaatste zin. Weer een beauty van een verwoording door jou. Liefs, sunset PS: Ook hier nag het ''moederschoot'' zijn hoor. |
|
Oxygénée: | Woensdag, augustus 09, 2006 14:10 |
knap! | |
M@rcel: | Woensdag, augustus 09, 2006 13:39 |
wat ontzettend stilmakend mooi geschreven Wim Liefs M@rcel |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 09 augustus 2006 | ||
Thema's: |